Mijn vader ging dood -
ik was toen zeven -
dat was heel erg, maar
erger was:
die ochtend had ik hem
geen kus gegeven.

Ik kwam die dag voor
de eerste maal
van school thuis met
een tien voor taal:
had hij geen dagje
kunnen wachten?

Later ging ook nog mijn
broertje dood.
Ik heb gehuild, kon hem
niet missen,
'k was toen al banger
voor de dood.

Ik heb van hem een foto
en angstig ben ik nog
het meest
dat als ik ouder word
geen mens meer zien zal
dat wij broertjes zijn
geweest.

En als er écht een hemel
is en als ik daar dan
woon,
dan is mijn vader net
mijn broertje
en mijn broertje net
mijn zoon.